‘Doğduğum değil, doyduğum toprak’la yollara düşüp, çoluk çocuğa karıştıkça şöyle bir yılları geride bırakmak…

“Kemale erdim” ile devam eder/ediyor yaşam.

Yıllar!

İş, ekmek, özgürlük!

Kömür kokusu.

Kömür kokusuyla sevişen mürekkep kokusu.

Her ikisinin birleşerek demokrasi sevdasında büyüyen gençlik.

Ve…

Evet yıllar!

Yıllarda neler saklı neler?

*

Bizim Ahmet o yılları geride bıraktı.

Ailesine ekmek götürdüğü eski EKİ olan TTK’ya veda ettikten sonra önüne baktı.

Önünde yine gurbet var.

Kızı oğlu gitmişler bile çoktan uzaklara.

Şimdi göçü toplama zamanı dedi ve evlatlarının ardından yollara düşme kararı aldı.

Ver elini Manisa.

Uzun yıllar hizmet ettiği Gazetemizin Zonguldak Büro Şefliğini de bıraktı.

Yol uzun çünkü.

Eşyalar toplanacak.

Yüklenecek.

Götürülecek.

Orada yeni alınan eve taşınılacak.

Yani ev bark kurulacak bir daha.

Yeni bir soluk alınıp verilecek ege sahillerinde.

Aile de bir araya gelecek.

*

Ahmet Öztürk Zonguldak’tan ayrılıyor.

Veda etti herkese.

Dedi ki, “Manisa’da bir eviniz var ha. Gelip geçerken de olsa bir uğrayın.”

Mesajı aldık.

Güle güle Ahmet Kardeş.

Yolun açık mı açık olsun.

Dedelik sana yakışmıştı.

İnşallah torunlarının da evlatlarını görürsün.

Hoşça kal ve hakkını helal et.