Bizim kuşağın Kandillileri ile yaptığımız sohbetlerin derinliğinde elbette ki, unutulmaz/unutulmayacak anılar var.

Kandilli’yi konuştuğumuzda, Ereğli Kömürleri İşletmesi’nin (EKİ) etik kurallarından söz ediyoruz.

EKİ kuralları bir devlettir.

Terbiyedir.

Sosyal yaşamın kültürüdür,

Ahlaktır.

Anlayıştır.

Sevgidir.

Örneğin… EKİ’de çalışan bir kişinin vefat  etmesi durumunda ailesinden bir  kişi  (Genellikle eşi)  hemen işe alınırdı. 

Evet evet aynen böyledir.

Hatta, lojmanda oturuyor ise de lojmandan da çıkarılmaz.

Eşi işe alınır; lojmanın devri eşinin üzerine yapılır ve çocukları da Türkiye’nin tek ücretsiz özel okulunda öğrenim görürdü.

Yetmez!

O eş kendi isteği ile emekli oluncaya kadar EKİ’nin tüm nimetlerinden yararlandırılır.

Yani, başı öne eğdirilmez!

*

Ha dersiniz ki, eşinin mesleği yok ise?

O da kolay!

EKİ’nin sosyal tesisleri bu konuda istihdam kapısıdır.

Bilirim çok annelerin çamaşırhanede alın teriyle çalıştığını ve çocuklarına üniversite eğitimi yaptırdığını.

Şaka sanmayın sakın.

Üzerini örterek anlattıklarımın tümü gerçek.

Örneklerim de o kadar çok ki.

*

EKİ’nin çalışanlarına ve bölgeye sağladıklarını ayrıntıları ile anlatmaya kalksak, o bölgeyi bilmeyenler “palavra, olur mu öyle şey!” bile diyebilirler.

İnanmak zordur tabi ki.

Ancak, yaşayanlar bilir.

O yaşayanlardan o kadar çok canlı tanık var ki.

Tek tek veda ederek giderken dünyamıza, geriye hep hoş bir seda bırakıyorlar.

Unutmuyor ve unutturmuyorlar.

*

Siz hiç duydunuz mu eşi vefat eden bir kadın okuma yazması bile olmasa hemen lojmandan da çıkarılmayıp hemen işe alınacak.

O olay bu ülkede vardı.

O ülkede de EKİ bu eşsiz örneğin sahibiydi.

Yani, o kurumun adı da “Ereğli”  ile başlıyordu.

O kurumun adında Ereğli’nin yer almasının tek gerçeği de, kömür kaşifi Uzun Mehmet idi.