Yıl 1985 Düğünlerde Derneklerde ilgi ile izlenen, takip edilen gencecik, pırıl pırıl bir genç vardı. Kıvır kıvır saçları, maviye bakan o yeşil gözleri, o berrak sesi herkesi etkilediği gibi beni de etkilemişti.

Kimdir, nedir bilmek istiyordum. Kendisi ile tanışmıyordum ama tanımak bilmek istiyordum. Çünkü Zonguldak’ta o kadar berrak ses, o kadar mükemmel uyum bana göre yoktu.

Zonguldak Gazetesi Yazarı olarak ben, O dönemlerde aynı gazetede yazan Çetin Özdemir, Solmaz Onat ile O kıvırcık saçlı mavi ile karışık yeşil gözlü çocuğun çalışma ortamını merak etmiştik. Hep beraber gittik. Yanlış hatırlamıyorsam Karafatma Sokağında derme çatma bir yerde çalışma yapıyorlardı. Müzik gurubunun ismi de ‘Derdi Yoklar’ idi.

Derme çatma bir yerde ‘Derdi yoklar’ orkestrası ile ‘Madenci’ parçasına çalışıyorlardı. Gazeteci olarak ilk defa biz dinlemiştik Madenci parçasını.

“ Elleri nasırlı, gözleri sürmeli ..Madenci.. Madenci”

Süre giden parçasını dinlerken benim gözlerimden yaş akıyordu. Ama sadece binim değilmiş gözlerimden yaş akması. Hemen yanımda bulunan solmaz Onat hanımda aynı şekilde benim gibi duygulanarak gözlerinden yaşları akıtıyordu.

“İşte Zonguldak’ı temsil eden, madenciyi temsil eden müzik” dedim.

Bu müzik Zonguldak’ı değil. Tüm Türkiye’yi sallar dedim içimden

Pırıl pırıl sesi, Zonguldak heveslisi maviye bakan o yeşil gözlü genç şimdilerin MEGASTAR Ergin Erdem’den başkası değildi…

Zonguldak için sadece madenci parçası değil, Grizuya Ağıt, Güzel Devrek, Kdz. Ereğli İbram gibi parçalarının yanı sıra 250’ye yakın eseri meydana getirmiş.

250’yi geçen sözü ve bestesi kendine ait olan bu sanatçıya kim sahip çıktı acaba?

Yapılan etkinliklerde yer alan ve o güzel türkülerini seslendiren Ergin Erdem (MEGASTAR) sadece verilen sözler ile kaldı.

Dinleyenler “Böyle ses, böyle müzik, böyle parça değil Zonguldak’ta ülkede POPİLER OLUR” dediler ama sadece demek ile kaldılar.

Kendi emeği, kendi girişimleri ile Ulusal TV ve Ulusal basında yer aldı. Ama maalesef Zonguldak’ın gündeminde sadece MEGASTAR olarak kaldı.

Zonguldak ve çevre belediyelerinde festivaller oldu. Milyarlarca lira para televizyonlarda, Tele-Vole’lerde boy gösteren sanatçılara aktarıldı.

Niye?

Çünkü MEGASTAR Ergin Erdem Zonguldaklı, O bizim çocuğumuz denildi ama bizim çocuğumuza sahip çıkılmadı.

Genel Maden İşçileri Sendikası (GMİS) oralı bile olmadı.

Belediyeler ise popüler peşinde koştu. Bizim basınımız ise popüler kişilere sayfa sayfa yer ayırırken MEGASTAR Ergin Erdem’i sadece kendi düğünlerinde, kendi etkinliklerinde hatırlayabildiler. Çünkü MEGASTAR Ergin Erdem arkadaşımız, dostumuz, ücretsiz söyler.

Var mı böyle şey?

“Derdi Yoklar” grubu ile çalışıp bu günlere gelen Ergin Erdem şuanda derdi ‘Çoklar Grubunu’ kurup, sizin,  benim ve hepimizin yüzüne tükürse haksız mı?

O tükürecek.

Basın olarak, işadamı olarak, sendikacısı ve tüm örgütler olarak “YARABBİ ŞÜKÜR” mi diyeceğiz? Yoksa bundan Sonra Zonguldak’ımızın medari iftarı Ergin Erdem’e sahip mi çıkacağız?