"4 Aralık Dünya Madenciler Günü" Şiir Yarışması’nın Zonguldak Birincisi TED Kdz. Ereğli Koleji öğrencilerinden Zeynep Türkekul oldu..
Türkekul’un “BEN DEDEMİ HİÇ GÖRMEDİM” şiiri şöyle:
“Torundan dedeye…”
Ben dedemi hiç görmedim.
Kazma kürek tutan nasırlı elleri
Hiç gezinmedi saçlarımda.
Kömür karası yüzündeki iki ela gözü,
Hiç değmedi gözlerime.
Ben dedemi hiç görmedim.
Göçükler örtmüş gözlerini;
Taş tozu, kömür tozu kaplamış bedenini.
Geleceğini grizular yakmış.
Kulaklarını doldurmuş dekovil sesleri.
Ben dedemi hiç görmedim.
Yorgun gelirmiş her akşam.
Elleri kolları yara bere içinde.
İşçi tulumuna sinermiş emeğinin kokusu.
Bir de gözlerinden hiç gitmeyen ölüm korkusu…
Yaşamla ölüm arasında geçen her gün
Yavaş yavaş yaklaştırmış o bilinen sona
Ve… güneşi son kez gördüğü o güne…
Sizin kaç gününüz güneşi görmeden geçti?
Hiç karanlığın içinde aydınlığı aradınız mı?
Hiç simsiyah ellerle, bembeyaz ekmeğe dokundunuz mu
Yerin yüzlerce metre altında?
Ben bilemedim hiç
Dedelerin masallar anlattığını,
Torunlarını parka götürdüklerini,
Uçan balonlar aldıklarını bayramlarda.
Ben yaşayamadım hiç bunları.
Niye dedeciğim?
Niye indin o kömürlerin arasına?
Bulamadın mı başka iş?
Yok muydu yeryüzünde ekmek parası?
Kim esirgedi senden o üç kuruşluk maskeyi?
Kim hasta olana kadar çalıştırdı seni oralarda?
Hasta oldun, hangi doktor iyileştiremedi seni?
Hangi hastane geri yolladı evine?
Hangi eczanede bulamadın ilaçlarını?
Bir sürü cevapsız sorularla ben
Sana hasret, eksik bir yanım…
Ey madende çalışan geleceğin dedeleri!
Takın kaskınızı, giyin maskenizi,
Torunlarınız yazmasın benim gibi sizi de.
Ben dedemi hiç görmedim,
“Dede” demeye hasret kalmasın hiç kimse.
