Yoksa hep böyle miydik?
Evet, hep böyle idik de, çıkarlar üzerine inşaa edilen politikayla iyice bencillik, karşımızdakini yok sayma hastalığı derinleşti mi?
Ben, ben, ben… Her şey benim. Ben ne yaparsam doğru… Tüm haklar benim. Benim, benim, benim…
Herkes “Önce ben” dedikçe toplumda “empati” yapma duygusu da giderek yok oluyor…
Dikkatli bakın etrafınıza, iyi gözlemleyin, göreceksiniz; Pek çok insan artık karşısındakine saygı bile göstermeyi bir lütuf olarak görüyor… Bomboş yolda yürürken cinsiyet ayrımsız (kadınlar bile) üzerinize üzerinize yürüyüp, kenara çekilmeseniz size çarpıyor…
A, insanlığı bekliyor tabii herkes, ama sadece kendisine… Karşısındakine insanca davranmak, kibar davranmak, hafifçe kenara çekilmek aklına bile gelmiyor…
Hatası varsa özür dilemek şöyle dursun hemen karşısındakine saldırıyor, dövüyor, hatta yaralıyor, öldürüyor…
Özetle; sevgisiz, saygısız, empatiden uzak, benmerkezci bir toplum olduk…
Bir yandan eğitim kurumları iyice dinselleştirilip, laik düzen anlayışı yok edilirken bir yandan da gençler gırtlağına kadar uyuşturucu batağının içine çekilmiş bulunuyor… Anneler-babalar çocuklarını korumaya çalışıyor, az sayıda da olsa ebeveyn çocuklarını iyi yetiştirmeye çalıyor, ancak toplumdaki tüm değer yargılarının yok olduğuna tanık oluyoruz… Kirlenme, çürüme sanki özellikle görünmez bir el tarafından toplumun tüm katmanlarına hem de okumuş, diploma sahibi kişiler tarafından yayılıyor…
İnanılmaz, ama “bazı okumuş cahiller” toplumun gittikçe yozlaşmasına katkıda bulunuyor… “Bazı okumuş cahiller” toplumun iyice kutuplaşmasına neden oluyor…
Böylesine kaotik bir ortamda toplum gergin bir yay gibi tabii ki… Herkes her an patlamaya hazır… Patlıyor da, hatta kimse kimseyi umursamıyor, hemen silaha davranıyor… Çünkü saygılı davranılması, saygı duyulması gereken kişi sadece kendisi… Karşısındakinin haklarının, haklılığının hiçbir önemi yok…
Bir otopark yeri için, bir karış toprak için aile bireylerini öldürüyor insanlar… Demiyor ki, bu malın yarısı da onun… Çünkü hepsini istiyor… Ya da karşısındaki ona hiçbir şekilde miras kalan malın yarısını vermek istemiyor… Ya da borcunu ödemiyor…
Oysa konuşmak lazım, anlaşmak lazım, karşısındakinin hukuki haklarına saygı duymak lazım değil mi?
Ama nerede…
“Önce ben” anlayışı magandalığın gittikçe artmasına neden oluyor…
Her gün bu tür olaylara tanık olmak, silaha ulaşmanın kolay olduğu ülkemizde, bu yüzden cinayetler işlenmesi ise bizleri üzüyor…
Yan baktın, oraya ben park edecektim kavgaları, trafikteki maganda cinayetleri o kadar rutin hale gelmeye başladı ki toplumumuzda bir an önce eğitim sistemi ve adalet sisteminin yeniden gözden geçirilmesi gerekmiyor mu?
Neden insanlar bu kadar kaba, karşısındakine saygısız yetişiyor… Hatırlayın, Adana’da daha Nisan ayında, otoparktan aracını çıkaramayan 35 yaşındaki Tekin Özmetin komşusundan aracını çekmesini istedi. Sonuç mu? Özür dileyip arabasını çekmesi gereken komşu, çıkan tartışmada Özmetin ile eşini tabancayla vurup öldürdü…
ANTALYA’DA, OGRETMEN AYSE AYDIN’IN KULLANDIGI OTOMOBILE, AHMET Y. YONETIMINDEKI OTOMOBIL CARPTI. KAZA SONRASINDA AHMET Y.’NIN OLAY YERINE GELEN BABASI AYDIN Y. , TARTISTIGI AYSE AYDIN’I SACINDAN TUTUP YERDE SURUKLEDI, KARNINA TEKME ATTI, ARDINDAN BICAKLA SALDIRDI. AYDIN Y., OGLUYLA BIRLIKTE TEKME TOKAT DARP ETTIGI AYDIN’IN BABASI RAMAZAN OZEN’I DE SAG BACAGINDAN BICAKLADI.(fOTO:ANTALYA-DHA)
Keza 11 Haziran günü Antalya’da trafikte bir öğretmene çirkin saldırıyı gazetelerde okumuşunuzdur. Okuldan çıkan ve 2.5 yaşındaki kızıyla trafikte seyir halindeki 31 yaşındaki öğretmen Ayşe Yıldırım’ın aracına ara sokaktan çıkan 19 yaşındaki Ahmet Y. çarptı. Hasarlı kaza olduğu için polis “siz tutanak tutun” diye olay yerine gelmedi, ama kan gövdeyi götürdü…
19 yaşındaki genç ile kazayı öğrenip olay yerine gelen annesi-babası genç öğretmene saldırdılar. Annesi küfür ederken babası Ayşe öğretmeni yerlerde sürükleyip, darp etti. Kızgın baba bununla da yetinmedi… Salladığı bıçak darbesi pantolonunun cebindeki telefona gelince Ayşe öğretmen kurtuldu, ancak onu korumaya çalışan babası yaralandı…
Sonuç mu, bir tutanak tutup, özür dilenecek bir olayda böylesine çirkin saldırı yaşandı… Çok çok birkaç yüz lira masrafla araçlar onarılabilir, belki de o bile gerekmiyordu… Ve adam yaralayan babayla, kazaya neden olan oğlu savcılık sorgusunun artından serbest bırakıldı…
Savcılığın bir insanı yaralayan kişi ya da kişileri serbest bırakması tartışılabilir tabii ki, ancak ne üzücü değil mi? Çocuklarını sakinleştirecek, onu iyi yetiştirecek anne-baba saygısızca davranıp kavganın büyümesine neden oluyor… Ebeveynler böyle olursa yetişecek çocuklardan ne bekleyebiliriz ki…
İyi haftalar
Umut Vakfı