Zonguldak'ta bir gurbetçi, yedi yıl önce Belçika'da temizlik şirketinde çalışırken üzerine duvarın yıkılması sonucu ayaklarını kaybetti. Gurbetçi, yedi yıl sonra taktırdığı protez ayaklar sayesinde yürümeyi başararak evlendi.

Zonguldak Merkeze bağlı Türkali köyünden bir gurbetçi, Belçika'da temizlik şirketinde çalışırken üzerine duvarın yıkılması sonucu ayaklarını kaybetti. Yaşamını ayaklarına taktırdığı protezlerle devam ettiren 37 yaşındaki Cengiz Coşkun, hayatını 22 yaşındaki Tuğçe Durmuş'la birleştirerek evlendi. Türkali köyü sahil plajındaki düğüne ailesi, sevenleri ve vatandaşlar katıldı. Ayağında protezlerle hiç destek almadan yürüyebilen Cengiz Coşkun düğünde destek almadan oynadı. Günlük işlerini yapabilen Coşkun, ayaklarını kaybetmenin verdiği acıyla zamanla hayata dört elle sarılarak aşkın engel tanımadığını evlenerek gösterdi. Coşkun, Belçika'nın Brüksel şehrinde çalıştığı firmada talihsiz bir kaza sonucu iki ayağını kaybettiğini, hayatını protezlerle idame ettirdiğini ifade etti. Coşkun, 12 Aralık 2005 tarihinde Brüksel şehrinde çalıştığı firmada, talihsiz bir kaza sonucu iki ayağını kaybettiğini söyledi. Hayatını protezlerle idame ettirdiğini anlatan Coşkun, sözlerini şöyle sürdürdü: "Yaklaşık 7 yıldır iş kazasının verdiği hukuk mücadelesini sürdürmekteyim. Mahkemeyi kazanmış bulunmaktayım. Temizlik firmasında her gün yaptığımız günlük işlerden biriyle işe başladım. Şantiye şefim yanına gelmemi emretti. Yanına gittim. İçerideki ağaçları plastikleri dışarı atmamı söyledi. İçeri girdim eğildiğim sırada büyük bir ses duydum. Bu sesle birlikte geri bir adım kaçabildim. Fakat ayaklarım o an betonun altında kalmıştı. O anda kendimi tamamen kaybetmedim. Fakat kurtarılma sürecim bir buçuk saat sürdü. Bu süre içinde ilerleyen zamanla beraber yaşantımın sona geldiğini anlamış bulunmaktaydım."
Kazadan sonra iki hafta yoğun bakım ünitesinde tedavi gördüğünü anlatan Coşkun, şunları söyledi: "Sonra 6 ay yaralarımın iyileşmesini bekledim. Yaralarım iyileşip kuruduktan sonra, bir buçuk yıl rehabilitasyon tedavisi gördüm. Bu süreçte psikolojik destek vermek istediler ben kabul etmedim. Kendimi bu şekilde yeterli gördüm.
Bir şekilde azmimle inancımla tüm engelleri aştım. Evlilik çoktan beri kafamda olan bir düşünceydi. Fakat ben Belçika'da verdiğim hukuki mücadelenin sonuçlanmasını bekledim. Sonucu gördükten sonra evlenmeye karar verdim.