Zonguldak Merkez İlçe?ye bağlı Alancık Köyü Orta Zeytin Mahallesi?nde işitme engelli kızı Aygül ile birlikte yaşayan 4 kız, 5 torun sahibi Şahinde Ermiş'in sanat aşkı; köylü-şehirli, genç-yaşlı herkesin takdirini kazanıyor. Köyde sabahtan öğlene kadar bahçe işleri, öğleden sonra da resim ve sanat işleriyle uğraşan 65 yaşındaki Şahinde Ermiş, ressamlık yapıyor.

İlkokul yıllarından bu yana resim sanatına ilgi duyan Şahinde Nine; karasaban, rençberlik ve bahçe işlerinden sonra evlenip çocuk ve torun sahibi olmasıyla bu duygusunu içine gömmüş. Tam 50 yıl aradan sonra, TRT'de yayınlanan Kanadalı Ressam Bob Ross'un programlarıyla içindeki sanat ateşinin yeniden alevlendiğini ifade eden Şahinde Nine, 2006 yılında açtığı 44 tablodan oluşan ilk sergisinden sonra ölünceye dek sürecek resim çalışmalarını evinin bir odasında açtığı atölyesinde sürdürüyor.

2005 yılında ilk fırçayı sürmeye başlayan Şahinde Ermiş, 1 yıl sonra gece-gündüz demeden çizdiği 44 tablo ile ilk resim sergisini Devlet Güzel Sanatlar Galerisi?nde açtı. O günden bu yana yüzü aşkın resim çizen Ermiş, ölünceye kadar ressamlığa devam edeceğini belirtti.

Kızı ile birlikte yaşadığı evinin duvarına da kendi yaptığı tabloyu asan Ermiş, önceleri kartpostallara bakıp resim çizerken şimdi, kendi fotoğraf makinesiyle çektiği doğa ve hayvanların resimlerini çizerek günlerini geçiriyor.

Doğayı, hayvanları ve her canlıyı çok sevdiğini belirten Şahinde Nine, yıllar sonra resme başlama hikayesini şöyle anlattı;

"Ben ilkokula giderken resimim güzeldi. İlkokul beşinci sınıftan çıktık, okuyamadık. Köyde rençberlik yapardık. Eskiden karasaban vardı, annemin önünde öküzleri çekerdim ben. Sonra büyüyünce kendim karasabanla çift sürmeye başladım. Onun için resme başlayamadım. 1990 ile 2005 yılları arası TRT-1'de Bob Ross resim yaparken ondan esinlendim, 'ben bunu becerebilecek miyim?' diye kısa bir tereddüt geçirdikten sonra Zonguldak'ta bir kırtasiyeye gittim, 'Oğlum beni ayıplamayın, ben 60 yaşındayım, resme başlayacağım ama ne alacağımı da bilmiyorum' deyince yardımcı oldular. Öylece başladım resim yapmaya ve 1 yıl sonra 44 tablo çizerek ilk sergimi açtım."

Yaşlı ve köyde yaşayan torun sahibi bir kadın olarak resimle uğraşmasının herkesi şaşırttığını belirten Ermiş, "Tabii, köyde yaşayınca insanlar resimle uğraşmama hayret ettiler. Ben önceden beri kumaş boyasından mutfak takımı yaptım. Biraz da fırçaya oradan elim yatkın. 1970 yıllarından beri de köyde hastalara iğne vurmayı, dikiş, nakış, her şeyi yapıyorum; bir tek bu kaldıydı onu da sonunda başardım. Köydeki diğer kadınlara siz de yapın ben size göstereyim diyorum, 'yok biz yapamayız' diyorlar" diye konuştu.

Resim yaparken her şeyi unuttuğunu, bazı zamanlar açlığı bile hissetmediğini aktaran Şahinde Nine, ölünceye dek köydeki yaşamı, insan, hayvan, ağaç ve doğa figürlerini çizmeye devam edeceğini ifade etti.