İndim maden ocağına kara elmas diyarına,
Yeryüzü sıcak olsun diye dost,
Yıllar boyu kazma salladım buskunca bu zindanda,
Çocuklarım gülsün diye dost,
Oysa bizim evde gülen yok.
Yürü derler yürü derler açlığa yürü derler,
Kara elmas tabut olmuş gerekirse ölün derler,
Günü gelir utanmadan ağlaşana gülün derler,
Yalanlara artık sabrım yok.
Bugün maden ocağına kara elmas diyarına,
İnmedik selam olsun sana dost,
Ölesiye ışık hasretiyle solmuş bu yüzlere,
Grev grev güneş doğmuş dost,
Artık kaybedecek bir şey yok.
Yer altında ezilenler yeryüzüne seslenirler,
Madenler bizim derler gerekirse ölüm derler,
Günü geldi grev derler dost,
Artık kaybedecek bir şey yok.