Biz engelliler çoğunlukla tek başımıza sokağa çıkamıyor, okula gidemiyor, çalışamıyor, sosyal mekanlara giremiyoruz. Engelli bireye bakan kişi de evde hapis altında. Yaşlılar, bebeği olan anneler / ebeveynler de mimari engeller nedeniyle zorluklar yaşıyor.
1. Engellilerin eğitim, iş ve sosyal hayata katılabilmesi için birinci şart mimari ve fiziki engellerin kaldırılmasıdır. Belediyeler, 2005 yılında çıkan kanunlar gereği kentleri ve binaları engelsiz erişilebilir yapmak zorundadırlar.
2. Mimarlar engelsiz erişilebilir mimariye uygun binalar ve sosyal alanlar tasarlamalı, mühendisler de standartlara uygun olarak inşa etmelidirler.
3. Engeli olmayan kendi çocuğu ile engelli çocuğu aynı sınıfta görmek istemeyenler, okullardaki mimari engellere göz yumuyor.
4. Toplu ulaşım araçlarını kullananlar engellilerin binmesini istemiyor. Engelli asansörlerini kullanarak sık sık bozulmasına sebep oluyorlar.
5. Araç sahipleri yaya yollarına ve rampalara park ederek engeller yaratıyorlar.
6. Toplumda engelli komşu istemeyenlerin oranı oldukça fazla. Komşular, binadaki mimari engellerin kaldırılmasına izin vermiyor.
7. Toplumun büyük çoğunluğu iş hayatında ve sokakta engelli görmek istemiyor, iş yerlerinde engellerin kalkması için mimari düzenlemelere karşı çıkıyor.
8. Biz engelliler evde hapsolmak değil başka birinin yardımına muhtaç olmadan bağımsız olarak hayata katılmak istiyoruz. Toplum, bize acımayı ve ötekileştirmeyi bırakıp eşit yaşam hakkımıza saygı duymalıdır.
Hayat farklılıklarla bir arada yaşayınca güzeldir. Toplumun tüm kesimlerini engellerin kalkması için bireysel olarak sorumluluk almaya çağırıyoruz.
KAMPANYAYA KATILIP DESTEK OLMAK İÇİN BURAYA TIKLAYARAK İMZANIZI ATABİLİRSİNİZ:
