“Zaten şunun şurasında kaç kişi kaldık?” diyor eski arkadaşlarım.
Evet ya!
Yaşam rüzgarı bizi de uçurdu ta bugünlere.
Biz yeni yetme iken “dünkü uşak” veya, “s…. B… daha denize gitmedi” diye dalga geçerlerdi.
Vay be…
Gitti artık.
Denize de gitti dereye de gitti!
Dün-mün mü kaldı?
Kazık gibi olmayı da çoktan geçtik.
“Kemale erdik”i bile solladık.
“Hey gidi günler” mi çekelim şimdi.
Yooo!
Yaşam budur!
Bizden yaşlılar “Her yaşın ayrı bir güzelliği var!” derlerdi ya.
Bu söz; teselli ikramiyesi imiş!
Öyle!
Zaten şunun şurasında kaç kişi kaldık ki?
Ben, sen, o!
De mi?
*
Hoş bir giriş oldu bu yazı. Bu hoşluğu akşamın deminde karaladığım şiirle noktalayayım.
EYVALLAH AHBAP!
Bir gün ben de gideceğim herkes gibi
Oraya
Haberli ya da habersiz
Tası tarafı toplamadan
Çıplak
Çırılçıplak
“Eyvallah ahbap” bile diyemeden
Sevdiklerim
Sevemediklerim
Sevilemediklerim
Hepsini birden geride bırakarak
Gideceğim
Ben de siz de gideceğiz
O anda
