Siyasetin seviyesi kaç numaradır?
10 diyen var mı?
Biliyorum bir tek kişi çıkmaz da, peki 5?
O da mı yok?
Vah vah bizim siyasete.
Ne de güvenilmez sektörmüş.
Ha kimse bana sektör değildir demesin. Bal gibi de sektördür. Bizde siyaset toplum yararına falan değil, bireysel çıkar/çıkarlar uğruna yapılmaktadır.
Bakar mısınız, halkta bir kuruşluk karşılığı olmayanlar bile nerelerde?
Çünkü…
Hepsi de gücü ve güçlerini genel merkez ile olan ilişkilerinden alıyorlar.
Kim takar üyeyi.
Kim takar delegeyi.
Hatta bir tek CHP’de seçilen ve bu güne kadar hiçbir platformda değer bulamayan ön seçim delegesini kim takar ki!
Geçin bunları.
Ankara’da baban var ise kral sensin.
Yerelde sen debelen dur.
İstersen ağa ol, paşa ol, halk kahramanı ol yemez!
“Ankara’da kaç kilo çekiyorsun?” diye sorarlar.
Bundan dolayıdır ki, demokratik teammüllerin uygulanmadığı demokrasi sözcüğü oyuncaktır.
Kısacağı atamalı demokrasinin ta kendisidir.
Şimdi farklı ve yukarıdaki vurgulamaların dışında bir konuya sözü getireceğim.
2007’de Ereğli’de oynanan tiyatroda, senaryoyu yazanlar belediye başkanını istifa ettirme başarısını gösterdi.
“Ereğli’yi karanlık günler bekliyor” uyarılarını dinlemeyen ve bu konudaki uyarılara da tepki gösteren başkan, bastı istifayı “milletvekili olacağım” dedi.
Oldu mu?
Hayır! Verilen liste başı sözleri bile tutulmadı ki!
Bu arada DYP ile ANAP’ta kapandı mı?
Elli elli yüz biz Ereğlülüyüz.
Sonrası süreç malum.
Çat CHP kapısı çalındı.
Şimdi… Özellikle sosyal medyada da aynı tezgah çevriliyor. Amaç algı yaratmak ve “En büyük kral bizim kral” gazıyla, belediye başkanını istifaya zorlayıp, belediyeyi ele geçirmek.
Kim yapar bunu?
Vallahi de billahi de ben değil.
Bana adres sormayın. Görmek için bakmak ile görmek arasındaki farkı bilmek yetiyor.
O, bu, şu!
Bir de şunlar!
Nasıl ki 2007’de “yapma” dedim. Bugün de aynı görüşteyim.
Olmaz!
Bu iş tezgah!
Yutturmaca!
Hesap belediyeyi ele geçirmek ve bitmek bilmeyen ihtiraslarını tatmin edebilmek.
Bugünden yarını görmek için “kâhin” olmaya gerek var mı?
