“Söz konusu vatansa gerisi teferruattır.”
Tam da günümüzün sözü.
Kısa ve net.
Ve her şeyi de anlatıyor.
Söz konusu vatansa…
Evet; söz konusu vatan ise “ben” ve “ego” olur mu?
Tabi ki olmaz!
Olmamalı da!
Çünkü… Konu vatan… Vatanı korumak ve kurtarmak gerekmektedir…
Ne olmalı?
Herkes bir kenara çekilmeli.
Çekilmeyi bilmeli.
Ve önümüzdeki seçimlerde yeniden parlamenter sisteme dönmek için her yol ve yöntem denenmeli.
Nedir yol ve yöntem?
Seçim!
Seçimleri kazanmak için çalışmalı.
Nihayetinde mutlu sona ulaşılarak, egemenliğin kayıtsız şartsız millette olmaya devam etmesi sağlanmalı.
Peki bunun için ne olmalı?
Adaylar iyi seçilmeli.
Adayların halkta karşılığı olmalı.
Sevilen olmalı.
Polemik kamburu olmamalı.
Saygı ve sevgi ile adı anılmalı.
Güvenilmeli.
Şaibesiz olmalı.
Halk, “Söz konusu vatansa” derken, adaylar “söz konusu benim” diyor ise orada hiç kimse başarıdan söz edemez.
Zaten o hedefe de ulaşılamaz.
Çünkü..
Söz konusu bireydir.
Bireysel çıkardır.
“Ben” saplantılı hasta bedenin özünde “vatan” yoktur.
Oysa çözüm çok kolay.
Eskilerin tümünü silip atarsın.
Yerlerine, ağırlığını güvenilir gençler ve kadınlardan oluşan ve halktın ilgi gösterebileceği isimleri yerleştirirsin ve başarıyı yakalarsın.
Peki böyle bir durum mümkün mü?
Olabilir mi?
Bu siyasetçilerden bir tanesi bile geri adım atarak “aday değilim” der mi?
Demez!
Tepeden nasıl gelir de milletvekili olurum sevdasına tutuşmuş bedenlerde “söz konusu vatansa” diye bir görüş, duygu, kültür yok ki!
Ankara yolları taştan, milletvekili hayalleri çıkardı onları baştan.
Hiçbirinin umurunda değil “tek adam” tehlikesi.
Hepsi de, “ben” sevdasında yanıp tutuşuyorlar.
O kadar gözleri kara.
Çılgın!
Hasta yatağındakinin bile aday olmayı düşündüğü günümüzde, “ben genel merkezin adayıyım” demeyi içlerine sindirenlerden beklemiyorum. “Ülkeme ve partime zarar vermemeliyim” diye geri adam atacak tek bile kimsenin olmadığı bugün; vatan tehlikede.
Ve bu tehlikenin asıl sebebi de “ben önce ülkemi değil, kendimi severim” diyen siyasi asalaklardır.
Sözün Türkçesi bu !
