Siz ne dersiniz bilmem ama
Ben özel günleri severim.
Hatırlamayı
Ve
Hatırlanmayı
Özlemek ağır gelir böyle günlerde
Koşup sarılamayınca
Bir fotoğraf karesine ışınlanır
Kalıveririm
Küçük bir kız çocuğu olarak babasının elinde
Yayılır anılar odanın dört bir yanına
Birlikte geçirdiğimiz günler
Başımın üstünde yıldızlar gibi döner durur
Yüreğimde
Yaşayamadığımız günlerin burukluğuyla
Bir demet çiçek bırakırım
Soğuk mermerin kalbine
Ve
Anne Frank' ın sözü dolanır dilime
"Ölüler yaşayanlardan daha çok çiçek alır,
çünkü pişmanlık minnetten daha güçlüdür."
Ne çok şey kaçırıyoruz değil mi ?
Ah bu bizim önyargılarımız !
Babalar da anneler kadar çiçek sever oysa
Onların da kocaman bahçeleri vardır.
Sevip sarılmayı bekleyen güzel yürekleri
Haydi o zaman
Bu pazar günü
Babamıza bir demet kır çiçeği toplayalım
Hala tutabiliyorsak elini
Birlikte gökyüzünü maviye boyayalım
Birlikte kürek çekelim martılarla yarışırcasına
Bir ağaç altında sohbetin dibini bulalım
Bir kahveyi köpürtelim birlikte
Hala elimizi bırakmayan babalarımızla
Selvinin altında
Kocaman sarılalım
Sarılalım
Sarılalım
Kalmasın dünden alacağımız
Bugünün hakkını verelim.
Babalarımızın günü kutlu olsun
