Son yıllarda ülkemizde bir yandan ekonomik kriz öte yandan afetler yakamızı bırakmadı.
19 Kasım da yağmur ve fırtınayla başlayan günümüz, derelerin taşması, denizde beş metreyi aşan dalgalar nedeniyle afete neden oldu.
Çarşı içindeki dükkanlar sular altında kalırken denizde de bir gemi ikiye bölünerek karaya oturdu. Bir gemi de mendirek açıklarında 12 mürettebatıyla battı.
İlçemiz afet bölgesi ilan edildi.
"Sil baştan başlamak gerek bazen" der ya şarkı ... Bağıra bağıra o şarkıyı söylüyorum/z bu günlerde.Ve herkes bir ucundan tutup tekrar daha güzel, daha yaşanası yapma çabasında şehrimizi.
Bir hafta sonra inebildim çarşıya ve o çok sevdiğim sahile...Çarşı esnafı, dükkanlarını temizleme, mallarını kurtarma, zararlarını en aza indirmek için yok pahasına satış yapma çabası içinde
Geçmiş olsun.
Geçmiş olsun.
Geçmiş olsun.
Sözle geçmeyeceğini biliyoruz tabii ki. Bizim çabamız, kayıtsız kalmamak, bir nebze olsun kolaylamak umuda açılan yolu...
Sahilde, benim canımı en çok acıtan ağaçlardı. O koca çınar ağaçlarının kökleri yalvarır gibi gökyüzüne dönmüştü.
Kimi ağaçlar kesilmek zorunda kaldı, kimisi hala toprağını bekliyor..
Yanından geçerken ağaçların çaresiz görüntülerinde kaldı yüreğim,içim acıdı.
İçim acıdı, daha üç gün önce çay içtiğimiz kafenin tarumar olduğunu, kahkahaların dev dalgalarla sürüklenip taş duvarlar altında kaldığını görünce, yüreğim yandı .
Tabii ki iyileşeceğiz.
Daha güzele daha iyiye doğru gitme
umudumuz hep cebimizde.
Benim kadar şaşkındı kediler de devrilmiş masaların, taş toprağın içinde, öylece durup çalışmaları izliyordu.
İnsanlar yoktu masada, yiyecekler yoktu. Yerini koca koca kamyonlar kepçeler almıştı.
Denizin istemediği, bunlar benim değil, diyerek kıyıya fırlattığı ne kadar çer çöp varsa, bir taraftan onlar toplanıyor bir taraftan da sahil tekrar eski düzenine getirilmeye çalışılıyordu.
İsimlerinde, renklerinde, kaybolduğumuz sandallarımız, şimdi yaralı birer kuş gibi,kıyıda tamir olmayı, tekrar denize kavuşmayı bekliyor.
Sandalların ana kucağı çekekler de yaralarının sarılmasını bekliyor.
Şehrin her yanında ayrı hüzün her yanında ayrı çalışma var.
Umutla dedim ki ;
Çekeklerimiz yine sandallarla dolacak, insanlar keyifle gezecek sahil boyu, ağaçlarımız buluşacak toprakla ,sarılacak elbet yaralarımız.
Aldıysak dersimizi, yine çay, simit, keş yapacağımız günler yakındır.
Şunu unutmamız gerekir ki
suçun yarısı ,rüzgarın ,yağmurun denizinse, yarısı da bizimdir.
