Çinliler Türkiye’de otomobil fabrikası yatırımı için harekete geçti. Hükümet ile kurulan bağlantı ile yer seçimi de gerçekleştirildi ve ajans haberlerine bakılırsa Manisa’da o fabrikanın temeli yakında atılacak.

Sonra?

Çinlilerin ikinci bir otomobil fabrikası kurma kararı aldıkları ve yine hükümetin öncelik verdiği bildirildi.

Mutlu olduk.

Gurur duyduk.

Çin sermayesinin Türkiye’yi güvenilir bulması ve yatırım kararları alması o kadar çok önemli ki. İstikrarsız denilen ekonomi demek ki ışık vermeye başladı.

Bu gelişmeler üzerine şahsen ben “Bu kez olacak!” diye bir anda hayale daldım.

Hayalim elbette Türkiye’nin ilk yassı mamul üreticisi ve çok büyük bir limana sahip Erdemir kaynaklı Ereğli’nin veya Devrek’in, Gökçebey’in, Alaplı’nın tercih edileceği umuduydu.

Fabrika kuracaksanız elbette öncelikle ulaşımı düşünürsünüz.

Yassı mamul var.

Deniz var.

Demiryolu yok (var olanı 2010’da söktüler)  ama yapılacak (mış) !

Havaalanı vardı ama kapatıldı, belki yeniden açılır (mış !

Arazi desen gani. Ereğli ve Alaplı’dan başla, Devrek, Gökçebey, Çaycuma ve hatta Bartın’a kadar git gidebildiğin kadar. Hiç beğenmezsen, Zonguldak, Kozlu ve Kilimli seçeneği de var.

Bu tür haberler üzerine daldığım hayal aleminde, bölgemizdeki tüm siyasetçiler, belediye başkanları, ticaret odaları, madeni eşya sanayicileri odaları, esnaf kredi kooperatifleri, sivil toplum örgütleri, sendikalar ve basının “Ankara Ankara duy sesimizi, bu Emeğin Başkentinin ayak sesleri” sloganıyla uçuşa geçmiştim.

Helal!

İşte böyle olur Zonguldak.

İşte böyledir bizim siyasetçiler, belediye başkanlarımız ve diğer örgütler!

Heyt!

Birden bire bir ışık parladı ve irkilerek geçmiş yıllara gittim.

Pejo dediler, Honda  dediler, Hyundai dediler de, hepsi  boş çıktı.

Boş dediğin de, ucuz siyasetçilerin bilinen alışkanlıkları ile “bir parmak bal” ayıpları.

Hatta ve hatta daha çok yakın bir  zamanda, yerel seçimler öncesinde iktidar temsilcileri Renault Trucks’un Ereğli’de yatırım yapacaklarını söylemişlerdi. Bunun üzerine Renault’a yazı göndererek yatınım ile bilgi istediğimde, genel müdürlerinin aylar önce  şirket kararı olarak “Trucks yatırımı için Bursa’ya seçtik” açıklaması gelmişti.

Ah o yıllar ah!

Neler gördük ve geçirdik!

Yalan vaatlerle kurduğumuz hayallerimiz  hep boş çıktı/çıkarıldı.

Şimdi?!!

Çinlilerin kuracağı ikinci otomobil fabrikası için Zonguldak’ın seçildiği haberini beklerken, ellerimiz boş yine boş kaldı.

Yer tespiti yapılmış.

Yer Samsun?

Yine korkuyla ayılıp hayallerimden çıktım.

Yine yok!

Yine boş!

Yine garip!

Oysa hayal dünyamda Zonguldak 7’den 70’e sokaklara dökülmüş ve haklı bir talepte bulunarak otomobil fabrikasını bizim bölgemizde kurun diye bağırıyordu.

Gök gürültüsü gibi akmıştı sesimiz Ankara’ya.

Bu haberi alınca hemen sordum Ankara‘ya ağlamaklı halimle  “neden bizi seçmediniz?” diye.

Dediler ki:

“Siz ne istediniz ki verelim!”

Aldım cevabımı.

Aldım ve oturdum.

Doğru ya, biz ne istedik/ne istiyoruz?

Fotoğraf çektirmekten başka!