Türkiye nereden geçiyor? Ülkenin olmazsa olmazı olan devrim ve ilkelerinin yok sayılıp, Cumhuriyet öncesi bir düzen ve yaşamı kurabilme hevesindekiler fütursuzca saldırıyor. Ülkemin canı yanıyor. Ülkem sıkıntılı. Endişeli. Ve dağların arkasında umut arayanların umutsuzluğu artmaya devam ederken, bilinen işbirlikçilerin en büyük desteği ise, Cumhuriyetten yana taraf olması gerekenlerin halktan kopuk ilan ettikleri padişahlık dünyalarındaki siyasi masturbasyonu oluyor. Bu politikaların bizi nereye sürüklediğini anlamaya ve algılamaya çalışanların şaşkınlığı örgütlü mücadele hareketini darmadağın ediyor. Türkiye?nin geleceğini parlak olacağını söyleyebilenlerin kafasındaki, bölünmüş ve paramparça edilmiş ülkede, Atatürk Türkiye?nin yerine tarikatların dans ettiği bir kararlık gözüküyor. Büyük Taarruz ile son darbenin vurulduğu düşman, ekonomik gücüyle ülkenin tüm noktalarına çoktan girmiş ve girmeye devam ederken, ülkeyi yönetenler diyet borçlarını ödeyebilmek için emret efendimciliğinden ödün vermiyor. Ulusal kahramanlar yattıkları o şehitlik kabirlerinde sızlayan kemikleri ile bizleri izliyor. Biz nereye gidiyoruz? Ve niye seyirciyiz? Demokratik teamüllerin seçeneksizliğine bizi itenlerin önümüzdeki utanç duvarlarını yıkamayacak kadar korkak mı olduk? İbretlik bir söz AFRİKA?dan.... ... Batılılar geldiklerinde ellerinde İncil, bizim elimizde topraklarımız vardı. Bize, gözlerimizi kapayarak dua etmesini öğrettiler. Gözümüzü açtığımızda ise; bizim elimizde İncil, onların elinde topraklarımız vardı. Kenya Kurucu Devlet Başkanı İbretlik bir söz de TÜRKİYE?den... . AKP geldiğinde elimizde özgürlük,laiklik, cumhuriyet vardı. Bize kömür verdiler, aşevinde yemek verdiler, gözümüzü kapayarak tekrar oy atmamızı istediler. Gözümüzü açtığımızda ise; bizim başımızda türban, yüzümüzde sakal, onların elinde ise para, iktidar vardı.. TC Yurttaşı